[Translate to PL:]

, 1917

Okop to fortyfikacja ziemna wysunięta w stronę frontu walk i służąca żołnierzom jako schron. Definicja ta jest niezbędna do zrozumienia, czym był pancerz okopowy. Widoczny tu egzemplarz przypomina pancerzyk zrzucony przez ogromnego insekta. Poczdamski żołnierz zabrał tę zbroję do domu jako pamiątkę walk na froncie I wojny światowej. Po krótkim etapie „ruchomym” wojna ta skostniała i prowadzona była jako pozycyjna. Obie strony zakopywały się w gruncie coraz głębiej i głębiej. Rytm wojny wyznaczały ogień huraganowy, atak i kontratak. Wielkie umieranie... W 1916 roku pikielhauby zostały zastąpione przez stalowe hełmy. Na pozycjach szczególnie narażonych (obserwatorów czy cekaemistów) używano stalowych pancerzy okopowych, które chroniły przynajmniej przed ostrzałem piechoty. Nie dawały one zbytniej swobody ruchu. Może ich główną rolą było dodawanie otuchy w okopach? W walkach skuteczniejsze okazały się inne opancerzone urządzenia. 20 listopada 1917 r. pod Cambrai ruszyła pierwsza w historii ofensywa z udziałem bojowych wozów pancernych – czołgów.